Pale Ale z herbatą – WKPD 2019 – opis stylu

Pale ale z herbatą

 

Ogólne wrażenia: Jasne, orzeźwiające i chmielowe piwo górnej fermentacji, dodatkowo podkreślone odpowiednią ilością słodowości, w celu uzyskania dobrego balansu i pijalności, oraz wzbogacone dodatkiem herbaty. Wyraźna obecność chmielu może odzwierciedlać klasyczne lub nowoczesne odmiany amerykańskiego lub pacyficznego chmielu o bardzo szerokiej charakterystyce. Dodatek herbaty powinien komponować się z piwem bazowym ale nie dominować chmielu. Umiarkowanie mocne, chmielowe, jasne amerykańskie piwo rzemieślnicze z dodatkiem herbaty,  na ogół dobrze zbalansowane, aby było bardziej przystępne niż nowoczesne amerykańskie IPA.

 

Aromat: Umiarkowany do mocnego aromat chmielowy pochodzący z odmian amerykańskich lub pacyficznych z szerokim wachlarzem możliwych cech, włączając w to cytrusowe, kwiatowe, sosnowe, żywiczne, korzenne, owoców tropikalnych, pestkowych, jagodowych lub melona.  Żadna z tych cech nie jest wymagana, jednak chmiel powinien być zauważalny. Na równi z chmielem powinny pojawiać się nuty herbaty. Dopuszcza się lekkie przesunięcie balansu w dowolną stronę. Słodowość niska do umiarkowanej, podkreśla chmielowy charakter i opcjonalnie może wnosić specyficzne słodowe nuty (chlebowe, tostowe, herbatnikowe, karmelowe). Różne estry owocowe od umiarkowanych do żadnych. Chmielenie na zimno (jeśli stosowane) może wnieść nuty trawiaste, chociaż nie powinny być one nadmierne.

 

Wygląd: Blado-złoty do lekko bursztynowego. Umiarkowana, trwała piana w kolorze białym do złamanej bieli. Na ogół klarowne, jednak wersje chmielone na zimno mogą być nieco mętne, mgliste.  

 

Smak: Umiarkowany do mocnego chmielowy charakter, o najczęściej amerykańskim lub pacyficznym charakterze (cytrusowy, kwiatowy, sosnowy, żywiczny, korzenny, owoców tropikalnych, pestkowych, jagodowych, melonowy, itd.). Smaki herbaciane o szerokim wachlarzu w zależności od użytych odmian. Powinny być obecne ale nie dominujące. Niski do umiarkowanego czysty charakter słodowy podkreślający chmielowość, opcjonalnie może wnosić specyficzne słodowe nuty (chlebowe, tostowe, herbatnikowe). Balans jest zazwyczaj skierowany w stronę chmielowości i herbacianości, a obecność słodu powinna to podkreślać a nie przeszkadzać. Karmel zazwyczaj nie występuje lub jest delikatny (ale jest akceptowalny o ile nie koliduje z chmielem). Estry owocowe od drożdży mogą być umiarkowane do żadnych, aczkolwiek wiele odmian chmielu jest wystarczająco owocowych. Goryczka umiarkowana do wysokiej z finiszem średnim do wytrawnego. Nuty chmielowe oraz goryczka często są zalegające, jednak posmak powinien być czysty i nie gryzący. Chmielenie na zimno (jeśli stosowane) może wnieść nuty trawiaste, chociaż nie powinny być one nadmierne. Podobnie dodatek herbaty, może wnieść ściągające szorstkie wrażenie (od tanin), ale powinno to być subtelne.

 

Tekstura: Ciało średnio lekkie do średniego. Wysycenie umiarkowane. Ogólnie gładki finisz bez ściągania i gryzienia/szorstkości.

 

Komentarz: Nowe odmiany chmielu i sposoby jego użycia wciąż są rozwijane. Sędziowie powinni dopuszczać w tym stylu cechy nowoczesnych, jak i klasycznych odmian chmielu. Styl ten staje się czymś więcej niż międzynarodowym piwem rzemieślniczym, powstają lokalne adaptacje w wielu różnych krajach o wschodzącym rynku piw rzemieślniczych. Chmielenie może być różnorakie, od klasycznego dodawania na początku gotowania dla uzyskania dużej goryczki, do bardziej nowoczesnego, późnego chmielenia na bombę aromatyczną. Wszystkie wariacje są dopuszczalne. Podobnie występować może szerokie spektrum aromatów i smaków pochodzących od różnych odmian herbaty.

  

Surowce: Słód pale ale, najczęściej północno amerykański dwu-rzędowy. Amerykański lub pacyficzny chmiel z szerokim zakresem dopuszczalnych cech. Amerykańskie lub angielskie drożdże górnej fermentacji (neutralne do lekko owocowych). Słody specjalne mogą wnosić dodatkowe nuty i złożoność, ale ogólnie ich udział w zasypie jest stosunkowo niewielki. Słody wnoszące słodową treściwość, delikatną słodycz oraz tostowe lub chlebowe nuty są często stosowane (wraz z późnym chmieleniem na aromat) w celu odróżnienia różnych marek od siebie. Herbata każdej odmiany jest dopuszczalna, ważne żeby dobrze komponowała się z piwem bazowym.  

 

Podsumowanie: Najczęściej w jasnym kolorze, wolne od produktów ubocznych fermentacji i z mniejszą ilością nut karmelowych niż angielskie odpowiedniki. Kolor może się pokrywać z American Amber Ale. Jednak APA ogólnie ma bardziej czysty profil, mniej karmelu, mniej ciała i często więcej aromatów chmielowych. Mniej goryczki w balansie i alkoholu niż w American IPA. Bardziej zbalansowane i pijalne , jednocześnie mniej chmielowe i goryczkowe niż sesyjne, słabsze wersje Amercian IPA (Session IPA). Herbata może być lekko zaznaczona i wzbogacać aromat i smak piwa bazowego, może też być wyraźna i lekko wybijać się nad chmielowe akcenty, lecz nie powinna być przesadnie silna i ściągająca.

 

Parametry:

Ekstrakt początkowy: 11 – 14 plato

Goryczka: 30 – 50 IBU

Ekstrakt końcowy: 2,5 – 4 plato

Barwa: 5 – 10 SRM

Zawartość alkoholu (vol.): 4.5 – 6%