Rosanke – opis stylu

Rosanke

Parametry:

Gęstość początkowa: 9 – 10 ‘Blg
Gęstość końcowa: 2 – 4 ‘Blg
Alkohol objętościowo: 3-4% alk.
Goryczka: 15 – 30 IBU
Barwa: 10 – 25 SRM  

Aromat: 

Słodki słodowy aromat chlebowy, zbożowy, tostowy, delikatnie przypiekany, ale nie palony – pochodzący z zastosowania w zasypie różnych zbóż/słodów o różnym stopniu karmelizacji, na poziomie od średniego do wysokiego. Owocowe, estrowe aromaty na średnim do wysokim poziomie, pochodzą z zastosowania górnej fermentacji. Aromat rodzimych ziół/przypraw (gruit) powinien balansować słodowość i estrowość. Idealnym balansem byłyby równe aromaty słodowe, estrowe i ziołowe, jednak nie będzie błędem, jeżeli jedna z tych cech, delikatnie góruje nad pozostałymi. Mogą pojawiać się fenole – pochodzące od wędzonych/dymionych słodów. Chmielowy aromat na poziomie od niskiego do braku. Brak DMS czy diacetylu.

Wygląd:

Barwa od bursztynowej do ciemno miedzianej. Może być zarówno klarowne jak i mętne, ale nigdy błotniste. Piana trwała, średniowysoka, drobno pęcherzykowa biała lub lekko zabarwiona.

Smak:

Podobnie jak w aromacie, smak to zbalansowana mieszanka słodów, estrów oraz ziołowych dodatków. Słodowość o charakterze chlebowym, tostowym, karmelowym, toffi na poziomie od średniego do wysokiego, powinien się mieszać z estrami wynikającymi z fermentacji oraz dodatkiem ziół. Jeżeli pojawiają się smaki dymne/wędzone, powinny stanowić jedynie tło dla estrów i ziół. Balans smaku w kierunku słodowym lub ziołowym. Piwo nie może być mdłe, goryczka chmielowa lub przyprawowa na poziomie od niskiej do średniej, równoważy słodowość. Goryczka nie powinna być zalegająca lub ściągająca, szorstka. Smak chmielu na niskim poziomie. Brak DMS czy diacetylu.

Odczucie w ustach:

Wysycenie średnie do niskie. Mimo niskiego ekstraktu, pełnia co najmniej średnia, zachowana dzięki bogatemu zasypowi i cukrom resztkowym. Pszenica, owies, żyto w zasypie gwarantują kremowość i gładkość.

Ogólne wrażenie: 

Bursztynowo-miedziane, lekkie i orzeźwiające ale o złożonym słodowym profilu i ziołowym charakterze.

 

Komentarz: 

Jest to piwo, które pije się świeże (nawet 2 tygodnie od rozlewu). Powinno być sycące i orzeźwiające. Piwo robione z surowców, które pozostały po sezonie piwowarskim, więc skład może być zróżnicowany. Dopuszcza się zioła/przyprawy (gruit)  i wędzone słody. Żaden element nie powinien dominować, musi być zachowany balans.

Surowce:

Słody z jęczmienia, pszenicy, owsa, żyta. Słody z warmińskiego zboża często suszone w prymitywnych warunkach mogły być lekko wędzone/dymione i niezbyt jasne. Surowce niesłodowane – zboża, perz itp. Chmiel z miejscowych chmielników. Drożdże górnej fermentacji. Woda źródlana. Mogły pojawiać się zamienniki chmielu w postaci ziół i przypraw rodzimego pochodzenia (nie lawenda!)

 

Receptury zwycięskich piw Rosanke z lat ubiegłych