Parametry:
Ekstrakt początkowy: 16 – 20,5 plato
Goryczka: 60 – 120 IBU
Ekstrakt końcowy: 2 – 4,5 plato
Barwa: 6 – 14 SRM (12 – 28 EBC)
Zawartość alkoholu (vol.): 7.5 – 10.0%
Ogólne wrażenia:
Intensywnie chmielowe, dość mocne Pale Ale bez dużej, bogatej i złożonej słodowości, słodkości i ciała barleywine. Mocno chmielone, ale o czystym, wytrawnym profilu, pozbawionym szorstkości. Pijalność jest tu bardzo ważną cechą, nie powinno być to ciężkie piwo do sączenia.
Aromat:
Bardzo silny do intensywnego armat chmielowy, o polskim charakterze (owocowy, kwiatowy, korzenny, cytrusowy, ziołowy itp.). Większość wersji jest chmielona na zimno i może mieć dodatkowo nuty żywiczne lub trawiaste, chociaż to nie jest bezwzględnie wymagane. W tle może być wyczuwalna czysta słodowa słodycz. W niektórych wersjach może być również wyczuwalna owocowość, zarówno estrowa jak i chmielowa, jednak typowym dla tego stylu charakterem fermentacji jest neutralny. Często wyczuwalny jest alkohol, ale nie powinien mieć “gorącego” charakteru.
Wygląd:
Kolor od złotego do jasno miedzianego. Najnowocześniejsze wersje są dość jasne. Dobra klarowność, chociaż niefiltrowane wersje chmielone na zimno mogą być delikatnie mętne. Średniej wielkości, trwała piana w kolorze białym do złamanej bieli.
Smak:
Nuty chmielowe są mocne i złożone i mogą wyrażać cechy polskich odmian chmielu (owocowy, kwiatowy, korzenny, cytrusowy, ziołowy itp). Wysoka do absurdalnie wysokiej chmielowa goryczka. Niska do średniej słodowość, ogólnie czysto słodowa, chociaż nuty karmelowe lub tostowe na niskim poziomie są akceptowalny. Niska do średniej owocowość jest akceptowalna lecz nie jest wymagana. W posmaku zazwyczaj długa i zalegająca goryczka, ale nie powinna być gryząca. Finisz wytrawny do średnio wytrawnego, nie powinien być słodki i ciężki. Delikatny, czysty i łagodny posmak alkoholu nie jest wadą. Nuty dębowe są niewłaściwe dla tego stylu. Może być lekko siarkowa, jednak większość przedstawicieli tego stylu nie wykazuje tej cechy.
Tekstura:
Ciało średnio lekkie do średniego z gładką teksturą. Wysycenie średnie do średnio wysokiego. Brak ostrej, chmielowej cierpkości. Delikatne i przyjemne alkoholowe rozgrzewanie jest akceptowalne.
Komentarz:
Prezentacja możliwości chmielu, ale wciąż całkiem pijalne. Przymiotnik “double” jest umowny i oznacza po prostu mocniejszą wersję IPA. Imperial, Extra, Extreme lub jakiekolwiek inne określenie byłoby równie trafne.
Surowce:
Najczęściej podstawą jest słód pale ale. Nadmiernie złożony zasyp może być rozpraszający. Słody typu Cristal często zakrywają nuty chmielowe i w znaczących ilościach są niepożądane. Cukier oraz inne wysoko fermentujące dodatki są często stosowane do zwiększenia odfermentowania ponieważ są zacierane w niższych temperaturach. Można użyć różnych odmian polskiego chmielu, często o nowatorskim profilu zapewniającym wyraźną różnicę. Nowoczesne chmiele o niezwykłych cechach nie są obce w tym stylu. Amerykańskie drożdże, które dają czysty lub lekko owocowy profil.
Podsumowanie:
Mocniejsze i bardziej nachmielone (na gorycz oraz aromat) niż English lub American IPA. Mniej słodowe, mniej treściwe, mniej bogate ale bardziej chmielowe niż American Barleywine. Przeważnie nie tak ekstraktywne i alkoholowe jak barlewine, ponieważ wysoki alkohol i ekstrakt zmniejszają pijalność.